Ben on yaşlarımdayken tarih kitapları okumaya bayılan bir çocuktum. Derslerim de iyiydi ve arkadaşlarım tarafından sevilen bir öğrenciydim. Onlara elimden geldiğince yardım ederdim çünkü.
Bir gün okulumda deprem tatbikatı oldu. Tüm sınıflar ve okul görevlileri sakince aşağı inmiş, sıralanmıştık. AFAD ekibinden Görkem Bey okulu ziyarete gelmiş, bilgilendirici bir de konuşma yapmıştı. Ben, Görkem Bey'e ve yaptığı konuşmaya hayran kalmıştım. Eve geldim, üstümü değiştirdim, yemeğimi yedim, tam ödevlerime başladığım an aklıma Görkem Bey geldi. AFAD ve görevleri hakkında bir araştırma yaptım. Yaptığım araştırma sonucunda bir de afiş hazırladım.
Akşam olmuştu ben ve ailem akşam yemeğimizi yiyorduk ve şöyle söyledim:
-Bugün okulda bir deprem tatbikatı yapıldı, AFAD görevlisi Görkem Bey bu konu hakkında bize bilgiler verdi.
Babam:
-Sizin için güzel bir gün olmuş, bu konu hakkında daha bilgili olursunuz.
Bu konuşmanın ardından yemeğimize devam ettik.
Yemek bitmiş, ailecek salonda oturuyorduk. Birden her yer beşik gibi sallanmaya başladı. Ailecek sakin bir şekilde depremin bitmesini bekledik, deprem durunca dışarı çıktık. Dışarıda baygın ve gergin insanlar vardı.
Depremden sonra birçok ilden yardım desteği geldi, bazı insanlar depremzedelere evlerini açtı, bazı hastaneler ise ücret istemeden hasta ve yaralı aldı. O gün birlik ve beraberliği hissedip önemini tekrar anladım.
Berfin HİRA
İsmetpaşa Ortaokulu 5/G Sınıfı Öğrencisi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder