ÖĞRETMENİN EMEĞİ

 

Bir öğrencinin herhangi bir konuda merakını giderebilmek için soru soracağı ilk kişi öğretmendir bence. Bir heykeltıraş mermere ne ise, usta çırağa ne ise öğretmen de öğrenciye odur. Öğretmenler de tıpkı heykeltıraşlar gibidir. Onlar öğrencilerini hamur gibi yoğurur, onlara eğitimler verir ve onları şekillendirirler.

Bir öğretmen bir şeyler öğretebiliyorsa ve öğrenciye katkıda bulunabiliyorsa ne mutlu o öğretmene. “Öğrenmeye ar olmaz.” atasözümüzdeki gibi hangi şartlarda olursa olsun bilgi edinmek için elimizden geleni yapmalıyız. Utanmak, bunu bilmediğim bilinirse bana güler, alay ederler diyerek çekingen davranmak yanlıştır. İlim Çin’de de olsa arayıp bulmak gerekir, bu arayışta da en iyi yol göstericimiz öğretmenimizdir. Bir öğretmen de öğrencilerinin olabileceklerinin en iyisi olmalarına kendini adamıştır. Bu amaç doğrultusunda emek, çaba ve zaman harcar. Karşılığında beklediği en önemli şey ise öğrencilerinin gelişip mutlu birer insan olmalarıdır. Ne güzel demiş Mustafa Kemal Atatürk de: “Öğretmenler, yeni nesli sizler yetiştireceksiniz ve yeni nesil, sizin eseriniz olacaktır.”

Uzun lafın kısası, öğretmen emeğinin karşılığını öğrencisinin iyi yerlere geldiğini görerek, usta zamanın ayırdığı ve işin bütün ayrıntılarını göz önüne alarak anlattığı çırağın mükemmel bir başarıya imza attığının görüntüsünü izleyerek alıyor.

                                                                                        

                                                                                                               Ferit Eymen Ardıç

7/D

CÜMLELER ARASI ANLAM İLİŞKİLERİ TESTİ

Testi çözmek için TIKLAYIN.

ERASMUS + İLE ALMANYA

 

        Geçtiğimiz kasım ayının son haftası idi. Kış aylarına girecek olduğumuz için havalar da epey soğuktu. Almanya'ya uçmak için yola koyulmuştuk. Hazırlıklarımızı tamamladıktan sonra valizlerimizi hazırlayıp bagaja yükledik. Artık gitmek için hazırdık.

          Sabah saatlerinde yola çıkmıştık. Şehrin sessizliği ve karanlığı ile güne başlamıştık. Yolda giderken manzarayı izliyor bir yandan da anılara dalıyordum.

    Birkaç kilometre sonra yolumuzun üstündeki dinlenme merkezinde durup mola verdik. Yaklaşık olarak iki saat sonra havaalanına ulaştık ve gerekli işlemleri yapıp uçağa bindik.

    Bu benim ilk uçağa binişimdi ve uçağı çok beğenmiştim. Üç saat sonra Almanya'ya iniş yaptık ve Fatma öğretmenimizin tanıdığı olan bir amcaya misafirliğe gidiyorduk.

        Yolda birçok şey görmüştüm ama en çok dikkatimi çeken, oradaki evler olmuştu. Evlerin çatısı hep üçgen şeklindeydi ve genellikle evler tek veya iki katlıydı. Ayrıca oldukça hoş görünüyorlardı.

        Eve ulaştığımızda biraz oturduk ve dinlendik. Sonrasında ise dışarıya yemek yemeye çıktık. Bir restoran bulup girdik ve masaya oturduk. Burada en çok ilgimi çeken şey ise çalan müziklerin Türkçe olmasıydı. Menüde de Türk yemekleri de vardı. 

        Yemeğimizi yedikten sonra restorandan kalktık ve öğretmenlerimiz oteline biz ise Alman ailelerin yanına gittik. Ailenin yanındayken her şey çok güzel geçti ve ailenin çocuğu ile dört gün birlikte okula gidip geldik. Okula ilk gittiğimizde bize oradaki öğrenciler okulu tanıttılar. Okula ait yemekhane, spor salonu, kütüphane, mutfak vardı. Okuldaki her öğretmen birden fazla derse giriyordu. Bu durum ilk başta bana garip gelmişti ama sonradan alıştım.

        Okuldaki dersler ise hiç ağır değildi. Bir gün okul olarak Mercedes-Benz müzesine geziye gittik, bir sürü tarihi eser ve araba gördük. Arabaları çok beğendim. Onun dışında ise Calw'e gittik ve oraları gezdik. Oranın mimarisine bayıldım, evler çok hoştu. Orada Alman arkadaşlarımızla bir ödev yaptık. Bize şehirle alakalı bazı bilgiler soruyor ve biz de şehri gezip cevapları bularak kâğıda yazıyorduk.

Dört gün Alman ailelerle kaldıktan sonra ailelerin yanından ayrıldık ve sonrasında ise Münih'e gittik. Orada binaların kat sayısı artıyordu. Bir sürü Türk restoranı, marketi görmüştük. Bu şehir bence gayet güzeldi. Şehrin binalarını çok beğendim, her biri eski bir mimariye sahipti. Münih'te iki gün bir otelde kaldık, marketlere gittik, etrafı gezdik. Bence her şey çok güzeldi.

 

Taha Mert ÇAKMAK

7/D

Yirmi Yıl Sonraya Mektup

 

Sevgili Yirmi Yıl Sonraki Ben,

Umarım iyisindir ve kariyerinde güzel yerlere gelmişsindir. Bu mektubu sana yazdığım tarih 13 Eylül 2022. 8.sınıf LGS öğrencisiyim ve hedefim, istediğim liseyi kazanıp üniversite sınavına çok iyi çalışıp voleybolu hiç bırakmadan ilerleme kat ederek voleybolcu ve antrenör olmak. Bunun için önce çok çalışıp LGS'de iyi puan yapıp istediğim liseye girmem gerek ki ben bunu başaracağım konusunda kendime çok güveniyorum.

Umarım bu mektubu hayallerini gerçekleştirmiş ve bunu başardığın için gururla okuyorsundur ya da başka bir işte çalıştığın zamanlar bulup keşkelerle okuyorsundur. Belki de yolun tam ortasında kendine moral motivasyon vermek için okuyorsundur. Umarım pişmanlıklarla, keşkelerle üzülerek okumuyorsundur.  Gerçi eminim ki bunu başarmışsındır. Lütfen, başarmış ol. Eksiksiz çalışıp başarı elde edip kendinle gurur duymuş ol ama lütfen pes etmiş olma. Hedeflerinden uzaklaşmamış ol. Yirmi yıl sonraki benden bunları bekliyorum çok çalıştığıma da eminim.

Şu an yolun en başındayım. Hedeflerim belli, bu hedeflere ulaşmak için yapmam gerekenler de belli. Her konuda çok çalışmalıyım, her geçen gün kendimi geliştirip zirveye çıkmalıyım. Aslında her şeyim belli ve planlı ama kafam çok karışık her konuda. Özellikle derslerde içimde yapamazsam korkusu var. Biliyorum ki ne kadar çok çalışırsam bundan zevk almaya başlarsam, bir başlarsam bu yola devamını koşmayı geç, uçarak bitiririm ve sen, yirmi yıl sonraki İdil, sakın düşmekten korkma. Düş, ayağa yine kalkarsın. Benim için en büyük başarı, hiçbir zaman düşmemek değil, her düştüğümde tekrar ayağa kalkabilmektir. Hayat senin, yaşamak güzel ve hakkını verecek enerjiye de sahipsin. Unutma, hayatın önüne uzanmaktadır, arkana değil. Yaptığın şeyi yapmışsındır. Bunu değiştiremezsin fakat ilerleyebilirsin.

Sana mektubum bu kadardı. Geri kalan kısmını başarınla sen doldurmuş olacaksın...

İ. Duru BATUR

8/D

 

x

x

KONUŞMAK VE ÇALIŞMAK

             İnsanoğlu, dünya var olduğundan beri hiçbir zaman elindekiyle yetinmemiş ve hep daha iyisine, daha güzeline ulaşmanın hesaplarını yapmıştır. Bir buluş, başka bir icada, bir gelişme başka bir gelişmeye kaynak teşkil etmiştir.  Ne var ki bu önemli çalışmalara sadece hayal kuranlar değil, hayalleriyle emeklerini, alın terlerini birleştirenler imza atmışlardır.

            Konuşmalarına baktığınızda sizi kendine hayran bırakan insanlarla çokça karşılaşmışsınızdır ama ne yazık ki bu insanların birçoğunun dişe dokunan bir icraatına rastlayamazsınız. “Aynası iştir kişinin, lafa bakılmaz.” diyen Ziya Paşa da sadece sözle peynir gemisinin yürümeyeceğini çok güzel bir biçimde ifade etmiştir.

            Edison, elli yıllık hayalini gayretli çalışmalarıyla gerçeğe dönüştürmüş ve ampulü icat etmiştir. Bu çalışmaları esnasında başarısızlıkla sonuçlanan denemeler sonucunda bile yılmamış, çevresindekilerin artık vazgeçmesini söylemesine hiç kulak asmadan ısrarla çalışmaya devam etmiştir. Ona göre her başarısız sonuç kendisini doğruya bir adım daha yaklaştırmaktadır ve öyle de olmuştur. Bu sayede adını tarihe altın harflerle yazdırmayı başarmıştır.

            Hedefe ulaşmak, hayallerimize kavuşmak için iş işten geçmeden çok çalışmalıyız. Aksi hâlde hayallerimiz hiçbir zaman gerçeğe dönüşmeyecektir.

Aydın KESKİN

Türkçe Öğretmeni